Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schutberd]

SCHUTBERD, z.n., o., des schutberds, of van het schutberd; meerv. schutberden. Volgens Kil. oulings,

[p. 426]

eene dunne plank, geschikt, om daarvan een schut te maken, wagenschot. Van schut en berd.