Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schreef]

SCHREEF, z.n., vr., der, of van de schreef; meerv. schreven. Verkleinw. schreefje. Eigenlijk, al, wat ergens op geschreven wordt. In het gebruik, bijzonderlijk, eene streep, of linie, die met krijt, of anders, over den vloer, in het zand, of elders, gehaald wordt: hij sprong van de eene schreef ver over de andere. Spreekw.: buiten de schreef gaan, ook de schreef te

[p. 383]

buiten gaan, buiten eene gemaakte bepaling gaan, gelijk als Koning Antiochus zou hebben gedaan, indien hij buiten den kring getreden was, dien de Romeinsche gezant rondom hem henen getrokken had. Ergens een schreefje door halen, het doorschrappen, daarop niet meer rekenen. Een schreefje voor iemand uitdoen, hem bij eene berekening, waarop men als het ware een schreefje voor hem had geplaatst, niet meer medetellen, hem in een gezelschap, bij welks aanleg men op hem gerekend had, niet meer verwachten. Dit woord komt van schrijven.