Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schol]

SCHOL, z.n., vr., der, of van de schol; meerv. schollen. Een afgebroken stuk ijs, van eene aanmerkelijke grootte: er kwamen groote schollen de rivier afzakken. Zamenstell: ijsschol. De stukken aarde, wel-

[p. 357]

ke de ploeg opwerpt, worden ook schollen genoemd, zamenstell.: aardschol: de aardschollen klein slaan.

Hoogd. scholle, opperd. zolle, ital. zolla, lothar. cholle.