Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schilderen]

SCHILDEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik schilderde, heb geschilderd. Malen, figuren en beelden met verw ontwerpen, hoogd. schildern, neders. schillern, zweed. skildra. Een landschapschilderen. De deuren en vensters zijn groen geschilderd, waarvoor men anders geverwd zegt. Zich laten schilderen, zijn gelaat en zijne gedaante met verw laten afbeelden. Figuurlijk schildert ook de redenaar, de dichter, wanneer hij eene zeer levendige beschrijving van iets geeft,

[p. 344]

of eenig ding, naar alle deszelfs deelen, der verbeelding door woorden vertegenwoordigt. Zoo schildert de dichter een schoon oord, eenen verschrikkelijken veldslag, een' ijsselijk onweer enz. Van hier schilderachtig, zoo fraai, als of het geschilderd was - schilderij, schildering, enz. Zamenstell: schilderkamer, schilderkonst, schilderwerk.

Ons woord schilderen is eigenlijk het voortdur. w. van het oude schilden, omdat de schilden oul. met allerlei kleuren en figuren bemaald werden. Die dat deden waren schilders; en van hier ons schilderen.