Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schepeling]

SCHEPELING, z.n., m. en vr., des schepelings, der

[p. 325]

schepeling, van den, of van de schepeling; meerv. schepelingen. Van schip, oul. schep, schepe. Iemand, die zich aan boord van een schip bevindt: het schipverging met al de schepelingen.