[Scheikunst]
SCHEIKUNST, z.n., vr., der, of van de scheikunst; het meerv. is niet in gebruik. De kunst, om de natuurlijke ligchamen, door hulp van vuur of andere oplossingmiddelen van elkander te scheiden, dezelve in hunne bestanddeelen op te lossen. Van hier scheikunstenaar. Voor scheikunst bezigt men ook scheikunde; en van daar het bijv. naamw. en bijw. scheikundig, en het zelfstandige scheikundige, iemand, die in de scheikunde ervaren is.
Auteursrechtvrij