Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Scheep]

SCHEEP, schep, oud z.n., o., waarvoor wij thans schip zeggen; meerv. schepen. Verkleinw. scheepje. Wij bezigen het in de spreekwijzen te scheep gaan, of scheep gaan, te scheep komen, ook zonder te, scheep doen, inschepen; scheep! scheep! een geroep, om het volk aan boord te doen komen. Zamenstell: scheepsbeschuit, scheepsbestier, scheepsbijl, scheepsblok, scheepsboord, scheepsbouw, scheepsgereedschap, scheepsjon-

[p. 315]

gen, scheepskapitein, scheepskelder, scheepskeuken, scheepskist, scheepskok, scheepskost, scheepslading, scheepsloon, scheepsmaat, scheepsplank, scheepsplunje, scheepspomp, scheepsstrijd, scheepstimmerman, scheepstimmerwerf, scheepstouw, scheepsvolk, scheepsvracht, scheepvaart, enz. Zie verder schip.