Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Ruk]

RUK, z.n., m., des ruks, of van den ruk; meerv. rukken. Verkleinw. rukje. De daad van rukken: het brak eerst na verscheidene rukken. De wind liep in eenen ruk naar het noordwesten. Het stamwoord is.