Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Regtigen]

REGTIGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik regtigde, heb geregtigd. Iemand van regt tot een of ander ding verzien: regtigt gij mij dan daartoe? Hij is daartoe allezins bevoegd en geregtigd.