Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Pramen]

PRAMEN, bedr. w., gelijkvl. Ik praamde, heb gepraamd. Drukken, prangen: die menschen worden zeer gepraamd. Sonder te pramen sijn jeuchdich hert met pijne. Zachar. Heijns. Hetzelfde als het lat. premere.