PRAAT, z.n., m. des praats, of van den praat; zonder meerv. Verkleinw. praatje. Gesprek, gekout, gekal, geklap, of gesnap: wat praat is dat? Ik heb geen praat voor u. Zij geraakten diep in den praat. Zij heeft te veel praats. Hij sloeg eenen vuilen praat uit. Eindelijk viel zij weder op den voorigen praat. Hooft. De spiegel volgt ons
[pagina 111]
[p. 111]
doen, vrou Echo onzen praet. D. Deck. Ik kom heden avond bij u om een praatje. Praatjes voor de vaak, gesprekken, die tot niets anders deugen, dan om kinderen in slaap te sussen. Van hier praatachtig, praten, prater, enz. Zamenstell.: praatal, praatmoer, praatstoel, praatvaar, praatziek, praatzucht, praatzuchtig, enz. - Beuzelpraat, kinderpraat, enz.
Auteursrechtvrij