Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Poozen]

POOZEN, onz. w., gelijkvl. Ik poosde, heb gepoosd. Van poos, eene wijl tijds. Verwijlen, ophouden: gij

[p. 102]

zoudt te veel werken, en moet daarom tusschen beide eens poozen. Zamenstell.: verpoozen.