Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Poken]

POKEN, onz. w., gelijkvl. Ik pookte, heb gepookt. Met een' pook in het vuur wroeten, stooten: zoo gij niet

[p. 95]

eerst eens pookt, zal het vuur niet branden. Van pook Zamenstell.: oppoken, uitpoken.