PELLIKAAN, z.n., m., des pellikaans, of van den pellikaan; meerv. pellikanen. Een groot slag van watervogels, dat anders kropganzen heet, omdat het verzien is van eenen grooten krop, waarin het een voorraad van voedsel opzamelt, welken het daaruit wederom te voorschijn brengen kan, om zijne jongen, als er niets anders voor dezelve te vinden is, in het leven te houden. Van hier eene dichterlijke verziering, volgens welke het bij Hooft is: een pellikaan, zoogende zijn jongen met zijn eigen bloet; en bij Vond.:
De pellikaen uit liefde om hoog zijn boezem wondt,
Om met zijn hartebloet zijn eigen vleesch te laven.
[pagina 48]
[p. 48]
Voorts geeft men den naam van pellikaan nog aan een werktuig, om tanden te trekken, en noemen de scheidkundigen aldus een vat met twee ooren, 't welk zij bezigen.
Pellikaan, anders pelikaan, hoogd. pelikan, eng. en fr. pelican, ital. pelicano, lat. pelecanus, stamt af van het gr. πελεϰϰν, en πελεϰϰανος, welks oorsprong ons onbekend is.
Auteursrechtvrij