Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Paren]

PAREN, bedr., w., gelijkvl. Ik paarde, heb gepaard. Twee onderscheidene personen, of dingen, aan elkander verbinden, met elkander vereenigen, of tot een paar maken: hij paart zijne dapperheid met wijs beleid. Ik ga mij met eene deugdzame wederhelft paren, -

[p. 27]

zij paren zich uit liefde. Onzijd., zich onderling in paren koppelen: de lente komt; men ziet het pluimgedierte paren. Op deze wijze gebezigd, heeft het woord paren meermalen het bijwoord: zamen voor zich: zoo Philis en Amijnt eens eindlijk zamen paarden.