Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Overvaren]

OVERVAREN, onz. en bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. over en varen: ik voer over, heb en ben overgevaren. Onz., naar de andre zijde varen: hij

[p. 809]

voer even voor ons over. Ook als bedrijv., met eenen vierden naamval; over iets varen: wij waren de rivier overgevaren. Met een vaartuig overbrengen: hij wilde ons volstrekt niet overvaren.