Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Overschijnen]

OVERSCHIJNEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. over en schijnen: ik overscheen, heb overschenen. Met schijnsel bedekken, beschijnen: de zon zal ons van daag niet overschijnen.