Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 793]

[Overmeten]

OVERMETEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. over en meten: ik mat over, heb overgemeten. Overmaat geven: hij mat wel twee schepels over. Hermeten: ik liet ieder stuk linnen overmeten. Van hier: overmeting.