[Overliegen]
OVERLIEGEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. over en liegen: ik overloog, heb overlogen. Leugenachtig betigten: hij overloog hem daar valschelijk mede. Het geen zij hem zoo valschelijk ooverlooghen en te last geleit hadde. Hooft.
Auteursrechtvrij