Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Overklimmen]

OVERKLIMMEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. over en klimmen: ik klom over, ben overgeklommen. Over iets heen klimmen: hij is den muur overgeklommen. Fig.: uwe alles overklimmende liefde.

[p. 787]

Oul. werd het ook voor overtreffen gebezigd. Van hier: overklinming.