Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Overheerschen]

OVERHEERSCHEN, bedr. w., gelijkvl. Van het on-

[p. 784]

scheidb. voorz. over en heerschen: ik overheerschte, heb overheerscht. Onderbrengen, overwinnen: hij overheerscht alles, wat zijnen oogmerken niet begunstigt. Van hier overheerscher, overheersching.