Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opstutsen]

OPSTUTSEN, veroud. bedr. w. gelijkvl. Van het scheidb. voorz op en stutsen: ik stutste op, heb opgestutst. Aanzetten, ophitsen: de Vlaamingen, opgestutst door de Gentenaars. Hooft.