Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opschudden]

OPSCHUDDEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb.

[p. 744]

voorz. op en schudden: ik schudde (schuddede) op, heb opgeschud. Door schudden hoog en zacht maken: het bed opschudden. Van hier opschudding, ook voor groote beweging, beroerte, ontsteltenis: dat geval maakte eene groote opschudding.