Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opschooijen]

OPSCHOOIJEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en schooijen: ik schooide op, heb opgeschooid. Bedelend opzamelen, verkrijgen: hij schooit dagelijks meer op, dan hij met werken kan verdienen. - Een ambtje opschooijen.