Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Oprekken]

OPREKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en rekken: ik rekte op, heb opgerekt. Alles rekken, ten einde rekken: wilt gij mij het linnen helpen oprekken? Ook enkel voor rekken: ik moet nog twee overhemden oprekken.