Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Oppikken]

OPPIKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en pikken: ik pikte op, heb opgepikt. Pikkend met den snavel opnemen, en eten, van de vogelen: de vink heeft al de zaadjes opgepikt.