Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Oplichten]

OPLICHTEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en lichten: lichtte op, is opgelicht. Helder, licht worden; van de lucht: het begint op te lichten. Ook van de kleuren: die kleur zal nog wel wat oplichten.