Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opkramen]

OPKRAMEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en kramen, dat buiten zamenst niet voorkomt: ik kraamde op, ben opgekraamd. Eig. de kraam opbreken en vertrekken. Meest gebruikt men het voor zich wegpakken, in het gemeene leven.