Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opknagen]

OPKNAGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en knagen: ik knaagde op, heb opgeknaagd. Door

[p. 724]

knagen opmaken. Hoogstr. heeft dit woord; en Vond. zegt: opgheknaeght van de motten.