Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opkleppen]

OPKLEPPEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en kleppen: ik klepte op, heb opgeklept. Door het kleppen van de klok, alles in beweging brengen: wen 't landvolck opgeklept zich zoekt bij nacht te redden. Vond.