Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opbanden]

OPBANDEN, veroud. bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en banden, dat buiten zam. niet voorkomt: ik bandde op, heb opgeband. Het deelw. op-

[p. 685]

geband heeft Meyer, die het verklaart met banden omhangen.