Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onwrikbaar]

ONWRIKBAAR, bijv. n. en bijw., onwrikbaarder, onwrikbaarst. Niet te wrikken: onwrikbaar door zijn wigt. Hooft. Van on en wrikbaar. Van hier: onwrikbaarheid. Zie baar.