Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onwisselbaar]

ONWISSELBAAR, bijv. n. en bijw., onwisselbaarder, onwisselbaarst. Onveranderlijk: in onwisselbaare vreugd. Lodenst. 't Geloof omhelst onwisselbare kroonen. K. Brandt.