Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onwensch]

ONWENSCH, z.n., m., van den onwensch; meerv. onwenschen. Tegenzin, spijt: ten onwensche te zijn gewond van een sterflijcke mensche. K. v. Mand. Van

[p. 641]

on en wensch. Van hier: onwenschbaar: dit is onwenschbaar, niet te wenschen. Vond.