Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onwedersprekelijk]

ONWEDERSPREKELIJK (bij Vond. ook onwederspreek-

[p. 640]

baar), bijv. n. en bijw., onwedersprekelijker, onwedersprekelijkst. Het welk men niet wederspreken kan. Van on en wedersprekelijk. Van hier: onwedersprekelijkheid. Zie lijk.