Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onvliedbaar]

ONVLIEDBAAR, bijv, n. en bijw., onvliedbaarder, onvliedbaarst. Hetwelk men niet vlieden kan: een onvliedbaar bederf af te wachten. Hooft. Van on en vliedbaar. Zie baar.