Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onverwrikbaar]

ONVERWRIKBAAR, bijv. n. en bijw., onverwrikbaarder, onverwrikbaarst. Hetwelk men niet verwrikken kan: op onverwrikbre stutten Vond. Bij Hooft: onverwrikkelijk en onverwrikkelijkheid. Zie baar.