Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onverdriet]

ONVERDRIET, veroud. z.n., o., des onverdriets, of van het onverdriet; zonder meerv. Welgezindheid, ge-

[p. 625]

noegen. Van hier: onverdrietelijk, dat niet verdriet, onverdrietelijkheid, onverdrietig, vrolijk, lustig, en het oude onverdrietzaam.