Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onuitschrijfelijk]

ONUITSCHRIJFELIJK, bijv. n. en bijw., onuitschrijfelijker, onuitschrijfelijkst. Dat niet in schrift te brengen is: onuitschrijflijk is dat schreijen van heete traanen. Hooft. Van on en uitschrijfelijk Zie lijk.