Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onuitputtelijk]

ONUITPUTTELIJK, bijv. n. en bijw., zonder trappen van vergrooting. Dat niet uitgeput kan worden. Ook onuitputbaar: dees tafel schaft een' onuitputbren zegen. Vond. Van hier: onuitputtelijkheid. Zie lijk.