Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontzoedelen]

ONTZOEDELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en zoedelen, dat is bezoedelen: ik ont-

[p. 618]

zoedelde, heb ontzoedeld. Zuiveren. Hooft verklaart het expiare van Tacitus door ontzoedelen.