[Ontwrichten]
ONTWRICHTEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en wrichten, dat niet voorkomt: ik ontwrichtte, heb ontwricht. Uit het gewricht rukken: het ontwrichte been. Zoo word' mijn rechte (hand) ontwricht. Muntinghe. Van hier: ontwrichting.
Auteursrechtvrij