Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontweten]

ONTWETEN, bedr, w., onregelm. Van het onscheidb.

[p. 608]

voorz. ont en weten: ik ontwist, heb ontweten. Niet langer weren, vergeten: die heldere geboort en mooght ghij niet ontweten. C. Huygens. Het is al zeer verouderd.