Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontwalgen]

ONTWALGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en walgen: ik ontwalgde, heb ontwalgd. De walg doen ophouden: 't buijgen van de stegen ontwalght den wandelaer van al te langhe weghen. C. Huygens.