ONTVLIEDEN, onz. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en vlieden: ik ontvlood, ben ontvloden. Vliedend ontkomen: hun 's vijands klaauw ontvloden. L. Bake. Eenen strik ontvlieden. Het verderf ontvlieden. Der dwaazen waan ontvlooden. J.E. Voet. Moet men 't strenge blok ontvlieden van de vreugt? Poot. Van hier: ontvlieding.
Auteursrechtvrij