Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontvaschen]

ONTVASCHEN, ontvesschen, een vlaamsch bedr. w., gelijkvl., bij Kil. ook ontvessemen. Van het onscheidb. voorz. ont en vaschen, vesschen: ik ontvaaschte, heb ontvaascht. Uit de vaschen, of vesschen, uit de luren winden.