Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onttransen]

ONTTRANSEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en transen, dat niet in gebruik is: ik onttranste, heb onttranst. Dit woord zoude beteekenen

[p. 592]

van den trans ontblooten. Bij Anton, vindt men ontranst: d' ontranste hulk van 't rijk zal breken met een slag. Het is onzeker, of de Dichter door eenen trans verliezen het hooge boord eener hulk wegnemen versta. Bij G. Brandt komt het voor, in den zin van het wegnemen van torentransen: 't onttranste Kapitool.