Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontsnuiven]

ONTSNUIVEN, onz. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en snuiven: ik ontsnoof, ben ontsnoven. Schielijk ontgaan, met een snuivend bedruisch ontkomen: ontsnuijft ghij wint en weer. Huygens.