Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontscharen]

ONTSCHAREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en scharen: ik ontschaarde, heb ontschaard. Eenen hoop geregeld voetvolk uit elkander drijven: 't welk, daardoor ontschaart, en voorts besprongen enz. Hooft.