Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontsatannen]

ONTSATANNEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en satannen, dat niet in gebruik is: ik ontsatande, heb ontsatand. Den Satan de magt benemen: de Satan werdt ontsatant. Rodenb.